Τα απολυταρχικά πανσεδάκια και ο στόχος της "anti-bully" εκστρατείας τους (GREEK)

Του Andy Nowicki

Στο ξεκαρδιστικό, τρομακτικό, και βαθιά διορατικό σύντομο βιβλίο του «The Screwtape Letters», (στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει ως «Τακτική του διαβόλου», εκδόσεις Πουρνάρα, 2006) ο C.S. Lewis (γνωστός Αμερικάνος χριστιανός απολογητής, ηθικός μυθολόγος, λόγιος και συγγραφέας) παραθέτει το πρόσωπο του διοικητή δαίμονα του μέσου επιπέδου της κόλασης να δίνει οδηγίες στον ξάδελφό του, ένα φρουρό διάβολο της γης, για τους μυριάδες τρόπους με τους οποίους μπορεί να κατευθύνει τους ‘πελάτες’ του στον ολισθηρό και χιλιοπατημένο δρόμο προς την απώλεια. Σε ένα σημείο, ο υποχθόνιος γραφειοκράτης αφηγητής θριαμβολογεί με το πόσο έξυπνα οι δαιμονικοί προπαγανδιστές έχουν εκπαιδεύσει τους ανόητους ανθρώπους να έχουν τα μάτια τους στραμμένα στον τύπο των αδικιών που είναι λιγότερο πιθανό να συμβούν σε μια δεδομένη εποχή του Zeitgeist:

Η χρήση της ‘Μόδας’ στη σκέψη του γίνεται για να αποσπάσει την προσοχή των ανθρώπων από τους πραγματικούς κινδύνους. Κατευθύνουμε την μοδάτη/μοντέρνα κατακραυγή κάθε γενιάς έναντι εκείνων των ελαττωμάτων από τα οποία κινδυνεύει λιγότερο και διορθώνουμε την έγκρισή της για την αρετή που είναι πλησιέστερη στις φαυλότητες εκείνες τις οποίες προσπαθούμε να τις κάνουμε ενδημικές.

Στις μέρες μας, μία μοντέρνα κατακραυγή έχει προκύψει στους σικ κύκλους κατά του - διαδεδομένου σε πολλούς χώρους – φαινομένου που είναι γνωστό ως "εκφοβισμός", κοινώς “bullying”. Ενώ πολλοί άνθρωποι είναι, χωρίς αμφιβολία, από ειλικρίνεια αντίθετοι με τις πράξεις αναίτιας σκληρότητας και ταπείνωσης από τον δυνατό στον αδύνατο και ευάλωτο, τον οποίον υποστηρίζουν, θα πρέπει ωστόσο να γνωρίζουν ότι το να παίρνουν θέση κατά του "εκφοβισμού", αυτό στην καλύτερη περίπτωση, αποτελεί μια ανούσια, κενή χειρονομία, όπως σαν να είσαι αντίθετος στην οδήγηση από μεθυσμένους, ή στο να υπάρχουν άστεγοι, ή στην κακοποίηση των παιδιών, ή στην ρύπανση του περιβάλλοντος. Το χειρότερο είναι, ότι αρκετά συχνά πρόκειται για μία ασύστολα δόλια στάση, καθώς αυτοί που εκφοβίζουν, στην πραγματικότητα, δεν είναι ο πραγματικός στόχος των περισσότερων σύγχρονων “anti-bullying” εκστρατειών. Αντίθετα, ορισμένες πολιτικές ομάδες προώθησης συμφερόντων πατάνε πάνω στην ιδέα να χαρακτηρίζουν τους αντιπάλους τους ως αυτόματα "νταήδες", κοινώς “bullies,” μόνο και μόνο επειδή τολμάνε να αντιταχθούν σε αυτό που είναι τόσο εμφανώς ‘σωστό’ (ομοφυλοφιλικός γάμος, η νομιμοποίηση των αμβλώσεων, ή κάποιο άλλο ιδεολογικό χόμπι), κάτι που δεν μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα μίσους και μοχθηρών κίνητρων, το ίδιο ακριβώς όπως όταν ένας νταής παλιοχαρακτήρας του Λυκείου κλέβει τα χρήματα από ένα μικροκαμωμένο μαθητή του Γυμνασίου και τον κολλάει βίαια στο τοίχο για να μην μιλήσει.

Είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος, για παράδειγμα, ότι ένας χριστιανός μαθητής που χλευάζεται και απειλείται από επιθετικούς ομοφυλόφιλους στο σχολείο του επειδή τολμάει να διατυπώνει τις συντηρητικές του αρχές, θα μπορούσε ποτέ να θεωρηθεί θύμα «εκφοβισμού», ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά του φερθούνε. Ούτε τα κροκοδείλια δάκρυα ρίχνονται για τους λευκούς που δέχονται άγριες ​​επιθέσεις από μαύρους, ή για τους Καθολικούς που χλευάζονται από Εβραίους. Όχι, η εκστρατεία κατά του “bullying” σχεδόν πάντα επικαλείται μόνον όταν ένα "θύμα" της ομάδας που ευνοείται από την Αριστερά (μαύροι, εβραίοι, ομοφυλόφιλοι) φαινομενικά θίγεται από την "καταπιεστική" τάξη (που μεταφράζεται: από τους λευκούς ετεροφυλόφιλους χριστιανούς).

Η στόχευση έτσι των “bullies”, γίνεται ένα χρήσιμο εργαλείο για την προώθησης της πολιτικής ατζέντας της trendy Αριστεράς. Έχουμε δει πολλά τέτοια παραδείγματα με πιο τρόπο μεταδίδονται ειδήσεις για high-profile τραγωδίες. Όταν ο Tyler Clementi πήδηξε από την γέφυρα του Μπρούκλιν, επειδή ο συγκάτοικός του, τον μαγνητοσκόπησε στις ερωτικές περιπτύξεις του με έναν άνδρα και τις έδειξε online, οι ακτιβιστές ήταν πρόθυμοι να αποδώσουν το θάνατο του παιδιού στο ‘έγκλημα σκέψης’ της «ομοφοβίας». Νωρίτερα αυτό το έτος, όταν ο Jared Lee Loughner πυροβόλησε και τραυματίστηκε σοβαρά την βουλευτή Gabrielle Giffords και σκότωσε αρκετούς άλλους, τα φιλελεύθερα μυαλά απεγνωσμένα προσπάθησαν να το ερμηνεύσουν ως ένα «έγκλημα μίσους» που προκλήθηκε από ορισμένα σχέδια στην ιστοσελίδα της Σάρα Πέιλιν και τον όχι «ευγενικό» πολιτικό λόγο των Tea Partiers, όταν στην πραγματικότητα ο Loughner ήταν ένας θλιβερός παρανοϊκός σχιζοφρενής νεαρός χωρίς αίσθηση της πραγματικότητας και χωρίς καμία σύνδεση με κανένα πολιτικό κόμμα ή φιλοσοφία (βλ. σχετικό άρθρο ΕΔΩ).

Τώρα πρόσφατα, προέκυψε ότι η μία πτυχή της anti-bullying "πρωτοβουλίας" του Ομπάμα περιλαμβάνει δασκάλους δημόσιων σχολείων να ψάχνουν τις σελίδες του Facebook των μαθητών τους για να δουν αν γράφουν τίποτα επιζήμιο για τους συμμαθητές τους. Εκτός του ότι είναι ένα εξωφρενικό παράδειγμα της παραχώρηση εξουσίας της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αυτή η έκκληση για μεγαλύτερη «δραστηριότητα» από την πλευρά των εκπαιδευτικών στην πρόληψη των εκφοβισμών έχει ορισμένη διαφανή πολιτική , και ‘πολιτικά ορθούς’, αρμονικούς ήχους. Άλλωστε, στην homo-ιδεολογικοποιημένη εποχή μας, αν ένας μαθητής (έστω και για πλάκα) χρησιμοποιήσει ποτέ τη λέξη “fag” ("π…ς") ή προφέρει τη φράση «είναι τόσο gay»,θα πρέπει να βρεθεί ενώπιον των αρχών και να δεχτεί σοβαρή επίπληξη για την αναισθησία του, καθώς και να ντροπιαστεί για τα χάλια του. Μόνο κάποιος αφελής θα πίστευε ότι αυτή η χρηματοδοτούμενη από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση ‘παρακολούθα το Facebook’ φρενίτιδα δεν είναι απλώς άλλη μια προσπάθεια να ξεριζώσει τους "ομοφοβικούς" και να τους υποβάλλει σε επαναπρογραμματισμό.

Αλλά ποιοι είναι οι πραγματικοί bullies και ποια είναι τα πραγματικά θύματα του bullying σήμερα;

Βεβαίως, οι γνωστοί bullies του σχολείου που τους αρέσει να φοβερίζουν εξακολουθούν να υπάρχουν, και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Οι αδύνατοι, οι σπασίκλες, οι άσχημοι, και οι κοινωνικά αδέξιοι μαθητές θα συνεχίσουν να γίνονται στόχος από τους ‘δυνατούς’ με αυτοπεποίθηση συμμαθητές τους. Αυτό δυστυχώς συμβαίνει, αλλά η σκληρότητα, δυστυχώς, είναι ενδημική στην ανθρώπινη φύση. Δεν θα έπρεπε ποτέ να είναι ανεκτή από κανένα ευσυνείδητο άτομο, αλλά είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι μπορούμε με κάποιο τρόπο να την ξεριζώσουμε εξ ολοκλήρου;

Προσωπικά, πιο πολύ νιώθω αηδία και αποτροπιασμό για τους πολυάριθμους ισχυρούς bullies που αδυσώπητα χτυπάνε τους εχθρούς τους με το πρόσχημα ότι είναι “anti-bully”. Εννοώ το είδος των ανθρώπων που θα ρίξουν άνδρες, όπως τον Ernst Zündel, τον David Irving, τον Frederick Toben, και τους "Δύο Αιρετικούς" στη φυλακή επειδή εξέφρασαν εκκεντρικές ή μη δημοφιλείς απόψεις σχετικά με ιστορικά γεγονότα, ή το είδος εκείνο που θα εμπόδιζε μια ειρηνική ομάδα καλοντυμένων λευκών ανδρών από μία συνάντηση στην αίθουσα χορού του ξενοδοχείου στο Charlotte στην Βόρεια Καρολίνα, επειδή είχαν ορισμένες un-kosher αντιλήψεις σχετικά με την φυλή. Ο άνθρωπος που θα ληστέψει από ένα άλλο άτομο την ελευθερία ή τη ζωή του επειδή δεν του αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται είναι το χειρότερο είδος ‘bully’, αφού μεταμφιέζει την σκληρότητά του σε συμπόνια. Θα σου κλέψει τα χρήματα και θα σε κολλήσει βίαια στον τοίχο να μην μιλάς και όλο αυτό το διάστημα θα προσπαθεί να το κάνει να φανεί σαν να είσαι εσύ ο κακός.

Οι λεηλασίες των bullies δεν μπορεί να κρατήσουν τόσο πολύ. Η εξουσία του τρόμου πρέπει να τελειώσει κάποια στιγμή. Δεν έχουν καμία εξουσία πάνω μας όταν εμείς δεν τους επιτρέπουμε να έχουν. Μόλις με πίστη σταθούμε στο ανάστημά μας θα μας αφήσουν ήσυχους. Αλλά οι υποκριτές “anti-bully” bullies είναι γεμάτοι μίσος. Το να τους αντιταχθείς τους κάνει πιο θυμωμένους και πιο επιρρεπείς σε όλο και πιο αυστηρές, τυραννικές, εκβιαστικές τακτικές καταστολής.

Μπροστά τους θα πρέπει να είμαστε απόλυτα ατσάλινοι και αδυσώπητοι, δείχνοντάς τους ότι δεν θα τα παρατήσουμε. Πρέπει να κοροϊδεύουμε τις ηλίθιες ‘ιερές αγελάδες’ τους, χλευάζοντας την προσπάθειά τους να μας κάνουν να ντρεπόμαστε που δεν συμμορφωνόμαστε με τις εξωφρενικά παράλογες ιδεολογίες τους, και να γελάμε θορυβωδώς στις κλαψιάρικες εκφράσεις υποκρισίας τους.

Πρωτότυπος τίτλος άρθρου: Totalitarian Pansies

Red Sky Warning